Contrast
Contact

Dag van de Mantelzorg 2023 - Hetty Uenk

Hetty Uenk is 57 jaar, woont in Terwolde bij haar vader waar ze mantelzorg aan verleent. Haar moeder heeft Parkinson en is in juli 2023 van de trap gevallen. Ze ligt in een revalidatiecentrum en wordt over een paar dagen overgeplaatst naar een verpleeghuis. Ook voor haar staat Hetty zoveel mogelijk klaar. Daarnaast werkt ze 28 uur als Verzorgende IG op De Speulbrink in Vaassen. Dus zowel professioneel als privé verleent ze warme zorg. Hoe ervaart ze dit? Ze vertelde het tijdens een mooi interview dat we met haar hadden rondom de dag van de mantelzorg op 10 november 2023.

Maandag is mijn mantelzorgdag

“Ik ga mee met naar het ziekenhuis, naar de huisarts of andere afspraken. Wanneer er iets is, ben ik vaak degene die meegaat. Hiernaast doe ik alles in huis; de boodschappen, schoonmaken, wassen, koken, onderhoud van de bloementuin. Ook bezoek ik mijn moeder ongeveer 3 keer per week. Hier moet ik wel even een weg in vinden. Ik probeer zoveel mogelijk te doen op maandag, dat is mijn vrije dag. Vroeger zorgde ik voor de kinderen van mijn broer op deze dag, nu is het mijn mantelzorgdag. Op dit moment is het echter wel wat meer dan 1 dag en is het best pittig. Zolang ik het zelf kan doen, wil ik het ook blijven doen.”, vertelt Hetty.

Tijd voor mezelf maken

“Het liefste wil ik overal mee naartoe, maar dat kan niet altijd. Wanneer ik moet werken en ik de afspraak niet naar de maandag kan verzetten, dan vraag ik een oom, tante of de dochter van mijn broer. Gelukkig hebben we een hechte familie en doen ze dit graag. Mijn eigen sociale leven staat door het mantelzorgen voor mijn ouders wel op een laag pitje. Dat komt hopelijk wel weer en ik moet ook tijd voor mezelf vrijmaken. Dat zegt iedereen ook tegen mij en dat probeer ik. De wijkverpleegkundige belt mij 1x in de twee weken om te vragen hoe het gaat en of ik het nog red. Ook zoeken we een maatje voor mijn vader die ook mee kan gaan naar afspraken. En ik vraag mijn vader ook weleens om nog iets te doen wat hij nog wel kan. Het is voor hem echter ook lastig en hij moet al veel loslaten. Hij was altijd hovenier en onderhield ook de grote tuin rondom onze boerderij. Zijn hart gaat echter snel achteruit en dit lukt hem niet meer. De tuin wordt daarom nu omgezet naar een grasveld welke door een boer wordt gemaaid.”

Blij met een verpleeghuisplek

De moeder van Hetty gaat naar een verpleeghuis in Deventer. “Ze kan bij dezelfde organisatie blijven als het revalidatiecentrum, hierdoor kan ze er snel terecht en hoeft ze niet eerst nog naar huis of een overbruggingsplek. Mijn moeder heeft 24-uurs zorg nodig, dat zou voor mij en mijn vader – zelfs als ik bijvoorbeeld onbetaald verlof had opgenomen - een te zware belasting zijn geweest en ook niet op te lossen met inzet van thuiszorg. Als ik naar de toekomst kijk, maak ik me daar wel zorgen om. Verpleeghuisplekken worden schaarser en mensen moeten langer thuis blijven wonen. Soms kan dat echter écht niet meer.”

De rol van mantelzorgers wordt groter

“Uiteraard blijf ik ook in het verpleeghuis wel voor mijn moeder zorgen. Dit moet trouwens ook binnen de organisatie waar ze naartoe gaat. Zij zijn al een stapje verder dan De Speulbrink als het gaat om de bijdrage van mantelzorgers. Het schoonmaken van de kamer wordt bijvoorbeeld niet gedaan. Dit wordt van mantelzorgers verwacht. Ook zijn het bedlinnen en de handdoeken niet persoonlijk, maar voor iedereen gelijk om de organisatie van het wassen zo efficiënt mogelijk te laten verlopen. Het wassen doen ze ook niet op locatie trouwens, maar wordt uitbesteed. Ook koken ze niet, dit wordt gebracht.

Als ik het vergelijk met De Speulbrink, dan is het bij De Speulbrink een stuk huiselijker en meer zoals het thuis is. Ik snap dat sommige dingen in de toekomst ook bij De Speulbrink anders georganiseerd moeten worden. Er is steeds minder zorgpersoneel en minder budget per cliënt. Persoonlijk vind ik het ook goed zoals het voor mijn moeder geregeld is bij de andere organisatie. Ik denk dat ik er ook wel van ga leren om te zien hoe het bij de zorgorganisatie van mijn moeder geregeld wordt. Ik ben benieuwd! Toch wil ik ook wel graag dochter kunnen zijn en niet haar verzorgende, dus we gaan zien hoe het gaat. Ik blijf gewoon in gesprek met de zorg, dat is het belangrijkste.”

Prioriteit geven aan mantelzorg

“Persoonlijk help ik ook graag. Ik vind het alleen maar leuk dat ik iets voor een ander kan doen. Deze week ga ik bijvoorbeeld met mijn moeder balkenbrij voor de afdeling maken. Of ik drink met haar een kopje koffie op een terras na een doktersbezoek. Of ik help mee met een activiteit op de afdeling. Ze geniet hier heel erg van. Daar doe ik het voor! Ik zou wel meer mantelzorgers en vrijwilligers bij De Speulbrink willen zien. Alleen al voor bezoek. We zien vaak dezelfde mensen. Veel kinderen hebben natuurlijk ook een eigen baan, het leven is duur. Toch denk ik wel dat het een kwestie van prioriteiten stellen is. Afhankelijk van je eigen leeftijd en gezondheid natuurlijk.”

Positief blijven en doorgaan

“Als ik oud mag worden, hoop ik dat er nog wel voldoende zorg is. Ik heb zelf geen kinderen, ik ben afhankelijk van anderen. Als ik kijk naar mijn buren, dan is dat contact echt anders. Alle boerderijen worden opgekocht en iedereen werkt. Er is weinig contact. Als iemand dwaalgedrag heeft, wordt dat minder opgemerkt. Toch hou ik me daar nog niet mee bezig. Ik zie het wel en blijf positief. Je weet nooit hoe het dan is. Tien jaar terug wisten we ook nog niet hoe de zorg er nu uit zou zien.

Ik vind het heel fijn dat ik liefde kan schenken aan de mensen die mij lief zijn. Mijn ouders hebben mij grootgebracht, nu breng ik hen liefdevol naar het einde. Qua werk vind ik wel jammer dat ik er steeds minder voor de mensen kan zijn en ik steeds meer bezig ben met zorgtaken en papierwerk. Er wordt zoveel opgelegd wat je allemaal moet toetsen. Ik denk echt dat dit minder kan, waar zijn al die cijfertjes voor nodig? In de tijd die dit kost, schenk ik liever aandacht en liefde aan mensen. Dat hebben ze wel verdiend!”

NOTE: gebruikte beelden zijn fictief en ter illustratie gebruikt.

Lees ook het interview met mantelzorger Susan Hahné!

Susan Hahné is 53 jaar, woont in Utrecht en is mantelzorger van haar moeder Betsy van 87 jaar. Susan Hahné is erg betrokken bij het welzijn van haar moeder. Hoe ervaart ze dit? Ze vertelde het tijdens een mooi interview dat we met haar hadden rondom de dag van de mantelzorg op 10 november 2023.

Cookie instellingen

Onze website maakt gebruik van cookies voor een optimale gebruikerservaring. Wilt u de website bezoeken en cookies accepteren?
Lees ons privacy beleid.