Dag van de Mantelzorg - Alet Dokter

Ik spreek met Alet, vrijwilligster bij Viattence en mantelzorger van haar moeder, mevrouw Van de Put. Zij woont sinds 3 jaar bij Hofje Wendakker. In het kader van de Dag van de mantelzorg bespreken we haar rol als mantelzorger en wat dat betekent. Voor haar en haar moeder.

Alet vertelt: “Ik kom uit een gezin van 4 kinderen. Ik heb een zus Coby en 2 broers, Hans en Gerben. We zijn heel close en kunnen erg goed met elkaar. Hierdoor hebben we ook altijd goed voor mijn moeder kunnen zorgen. Eerst toen ze nog thuis woonde en later bij Hofje Wendakker. We doen alles met z’n vieren. Het belangrijkste is dat zij gelukkig is, daar draait alles om.”

Nog steeds drinken we koffie in de woonkamer van mijn moeder

“Mijn broers en zus wonen alle drie in de buurt. Vroeger hadden mijn ouders een fietsenzaak en pompstation, deze hebben mijn broers nu overgenomen. De woonkamer en de keuken van mijn moeder zijn er nog steeds, de keuken was ook altijd de kantine voor het personeel. Daar maakte ze bijvoorbeeld op zaterdag een grote pan macaroni. Dat was echt haar ding. Op zondagochtend drinken we in deze woonkamer koffie met de familie en op vrijdagmiddag halen we mijn moeder op en gaat ze mee naar de winkel. Dan inspecteert ze alles op haar eigen manier. Dit vindt ze het ontzettend leuk.”

Mijn moeder is nog mobiel, daardoor kunnen we gelukkig nog van alles ondernemen. We brengen haar naar de vrouwenvereniging waar ze nog altijd lid van is. Ze kan ook erg genieten van een rondje over de dijk. Ik rijd de route met mijn ogen dicht en ik weet van te voren eigenlijk al precies wat ze op welke plek gaat zeggen. Toch is het heel erg mooi, het is een half uurtje voor ons, maar voor haar is het prachtig. Ook ben ik pas met haar en mijn zus een weekendje naar Egmond aan Zee geweest. Dat was ook genieten.”

Als vrijwilligster kan ik ook zien hoe mijn moeder het in de groep doet

Naast mantelzorger, is Alet samen met haar zus ook vrijwilligster bij de woonzorglocatie van haar moeder. “Toen onze vader overleed, ging het mijn moeder niet zo goed. Ze woonde nog thuis, maar we hielpen haar veel. Bijvoorbeeld met douchen en we zorgden dat ze ’s avonds veilig in bed kwam. Toen het niet meer ging, is ze naar Hofje Wendakker verhuisd. De opname is heel mooi verlopen. Mijn moeder raakte namelijk in paniek. We hebben haar stap voor stap begeleid. We brachten haar ’s avonds naar bed, net als eerder. Ook haalden we haar weer uit bed. Nog steeds raakt ze weleens in paniek. Dan halen we haar op en blijft ze eventjes thuis. Na een uurtje vraagt ze dan zelf of ze weer terug mag.”

Alet en Coby zijn na de opname van hun moeder ook vrijwilligsters geworden. Ik merk op dat het me fijn lijkt om er ook op deze manier voor je moeder te kunnen zijn. “Ja. Dat klopt. We vinden het prettig om te zien hoe onze moeder het in de groep doet. Je leest de rapportages wel, welzijn wordt namelijk goed omschreven. Toch is het persoonlijk meemaken erg fijn. In het begin dacht mijn moeder dat we alleen voor haar kwamen, maar nu snapt ze wel dat we er voor iedereen zijn. We koken snert voor de bewoners, we gaan met ze wandelen, we doen samen spelletjes. En ondertussen zien we dat onze moeder het leuk heeft aan tafel.”

De rollen zijn omgedraaid, nu zorgen we voor onze moeder

Naast mantelzorger en vrijwilliger is Alet ook lid geworden van de cliëntenraad van Viattence. “Ik kom zelf uit de zorg. Daar deze werkervaring en de zorg voor mijn moeder kan ik goed een steentje bijdragen en meepraten over de juiste invulling van zorg. Op allerlei manieren probeer ik mijn steentje bij te dragen. De rollen zijn nu omgedraaid. Vroeger heeft mijn moeder met heel veel liefde voor ons gezorgd, nu zorgen we voor haar.”