Het persoonlijke verhaal van Tonny: moeder én mantelzorger voor haar zonen

In het kader van de dag van de mantelzorg spraken we met Tonny Hutten – Moorman, 60 jaar en werkzaam als contactverzorgende bij Viattence. Ze is al 37 jaar getrouwd met haar man Frans en samen zijn ze trotse ouders van drie zonen: Tim (34), Jord (31) en Ivar (28). Tim en Ivar hebben het syndroom van Cohen, een zeldzame erfelijke aandoening die zowel fysieke als cognitieve beperkingen met zich meebrengt. Hierdoor is Tonny niet alleen moeder, maar ook al jarenlang mantelzorger voor haar twee zonen. Met onvoorwaardelijke liefde en toewijding zorgt ze voor haar familie, ondanks de uitdagingen die het soms met zich meebrengt.

Toen Tim en Ivar jong waren, zag Tonny haar zorg niet als 'mantelzorgen'. "Als moeder zorg je voor je kinderen, dat doet iedereen", vertelt ze. Maar naarmate haar zonen ouder werden, besefte ze dat haar rol anders was dan die van de meeste ouders. Hoewel Tim en Ivar niet meer thuis wonen, maar onder begeleiding op een woongroep met andere jongeren, blijft Tonny intensief betrokken bij hun verzorging. "Ik regel alle afspraken en ga overal mee naartoe. Dat wil ik zelf in de hand houden'', zegt ze vastberaden. Af en toe komen haar zonen naar huis en tijdens die bezoekjes helpt ze hen met dagelijkse verzorging zoals wassen, aankleden en het klaarmaken van maaltijden. Dit alles doet ze met liefde, want hoewel de zorg intensief is, voelt het voor Tonny natuurlijk goed om er voor haar kinderen te zijn.

Naast haar rol als mantelzorger werkt Tonny als contactverzorgende bij Viattence. Dit vraagt om een fijne balans tussen werk en zorg. ''Mijn man en ik hebben vanaf het begin alles samen gedaan. We hadden vroeger allebei wisselende diensten, maar stemden die goed op elkaar af. Als ik een vroege dienst had, had hij een late dienst en andersom.'' Op dit moment kan Tonny haar werk goed met mantelzorgen combineren. ''Ik pas het rooster van mijn zonen aan op mijn werkrooster. Als ik werk, zijn ze niet thuis. Ik werk één weekend in de maand, heb één weekend voor mezelf en twee weekenden voor mijn zonen, dus het is goed in balans.''

Die balans tussen werk en mantelzorg vindt Tonny essentieel. Ze zorgt ervoor dat afspraken voor haar zonen ruim van tevoren zijn ingepland, zodat deze goed passen binnen haar werkrooster. Ze weet dat er een regeling is voor mantelzorgers en dat het hierdoor mogelijk is om bijvoorbeeld op een werkdag wat later te beginnen als dat beter uitkomt, maar ze maakt hier zelf geen gebruik van. ''In de zorg werkt dat toch anders, het is gewoon niet handig'', legt ze uit. Ze heeft wel besloten om alleen dagdiensten te werken en geen avonddiensten en nachtdiensten. ''Hoe het nu gaat, gaat het goed'', zegt ze tevreden.

Ze weet goed dat mantelzorg en werk een uitdaging kunnen vormen. Als tip voor andere mantelzorgers die het zorgen moeten combineren met een baan, geeft ze aan: ''Het is belangrijk dat je de balans bewaakt. Trek op tijd aan de bel als het je te veel wordt, anders breekt het je op.''

Voor Tonny is het meest waardevolle aan mantelzorg de betekenis die zij eraan kan geven, zowel voor haar eigen kinderen als voor anderen. ''Het is anders omdat het mijn eigen kinderen zijn; vroeger voelde het niet eens als ‘mantelzorg’. Maar naarmate ze ouder werden, besefte ik dat mijn zorg altijd zal blijven.'' Ook voor haar broer was Tonny mantelzorger, en dat deed ze met liefde. ''Hij vertrouwde alleen mij, dus het voelde fijn om voor hem te zorgen, er echt voor iemand te zijn.''

Een paar weken geleden is Tonny wel gestopt met de mantelzorg voor haar broer. ''Hij heeft nu een indicatie gekregen, krijgt hulp in de huishouding en zijn financiën zijn uit handen gegeven. Het werd me allemaal wat veel en ik word ook ouder. Ik wil toch meer aandacht kunnen geven aan mijn kinderen en ik kom nu nog wel bij mijn broer, maar gewoon lekker als visite.'' Deze stap geeft haar meer ruimte om zich te richten op haar zonen en haar eigen gezin, een keuze waar ze bewust voor kiest naarmate zij zelf ouder wordt. Maar één ding blijft voor Tonny centraal staan: ''Het voelt goed om er voor iemand te kunnen zijn.'' Die betekenisvolle verbinding is iets wat ze waardevol vindt en waar ze veel voldoening uit haalt.

Ondanks de uitdagingen die de zorg met zich meebrengt, weten Tonny en haar man altijd tijd te vinden voor gezamenlijke momenten als gezin. ''Afgelopen zomer zijn we vijf dagen naar Egmond aan Zee geweest met onze zonen. Zolang we nog samen kunnen genieten van zulke uitstapjes, blijven we dat doen'', vertelt ze glimlachend. Deze waardevolle momenten geven Tonny kracht en motivatie om door te gaan, om de bijzondere band met haar kinderen te koesteren en samen mooie herinneringen te maken.

Als Tonny naar de toekomst kijkt, realiseert ze zich dat haar man en zij niet eeuwig dezelfde rol zullen kunnen vervullen. ''We worden ouder en denken na over hoe het straks gaat als we er niet meer zijn. Gelukkig hebben we alles goed geregeld voor de toekomst, vooral voor onze middelste zoon die dan alleen achterblijft.'' De zorg voor haar zonen en het welzijn van haar gezin blijven een prioriteit, maar met een gerust hart kan ze vooruitkijken.

Daarnaast ziet Tonny een bredere uitdaging in de toekomst van mantelzorg in Nederland. ''Door de vergrijzing wordt mantelzorg steeds belangrijker en dat zal ook nodig zijn.'' Als mantelzorger ziet zij hoe essentieel het is om de juiste ondersteuning te bieden aan mensen die deze zorgtaak op zich nemen. Haar advies aan anderen? Bewaak de balans en zorg goed voor jezelf, zodat je de zorg voor een ander vol liefde kunt blijven geven.

Voor de van de dag van de mantelzorg spraken we ook met Henry Schoonhoven. Henry is 43 jaar en mantelzorger voor zijn moeder Annie. ''Mijn moeder was er altijd voor mij, en het voelt vanzelfsprekend dat ik nu voor haar zorg,'' vertelt hij. Nieuwsgierig naar wat Henry nog meer te vertellen heeft over zijn rol als mantelzorger? Lees dan hieronder het hele verhaal.